İnsan bir yerden bir yere göçtü mü, sadece hava değişimine uğramış olur. İnsan kendisinden göçtü mü, bütün bir hayatını yaşlı ve kötürüm bir bedene sığdırmış olur. Ozan Deniz Sarıtop

7 Mayıs 2015 Perşembe

İnsan bir yerden bir yere göçtü mü, sadece hava değişimine uğramış  olur. İnsan kendisinden göçtü mü, bütün bir hayatını yaşlı ve kötürüm bir bedene sığdırmış olur. Ozan Deniz Sarıtop

yorum | | Devamı...

İsyan - Ozan Deniz Sarıtop

13 Nisan 2015 Pazartesi

İsyan

yeşilin sofrasındayız.
ağaçlardan elma topluyoruz.
ağaçların yolu düşlerimizden içeri
ıssız bir okyanusun dibinde.

yeşilin sofrasındayız.
acının etrafında semaha dönen dervişler
zikre dalmış, bizimle muhabbet etmeyi unuttu.
topladığımız elmalar elimizde kaldı.
dervişlere yas tutalım.

Ozan Deniz Sarıtop

yorum | | Devamı...

Ozan Deniz Sarıtop Hayatı

11 Nisan 2015 Cumartesi

Ozan Deniz Sarıtop Yaşamı

Kürt asıllı filozof ve şairdir.

05 Mart 1982 yılında Diyarbakır'ın Kulp (Pasur) ilçesinde doğdu. 

Okul hayatına Kulp (Pasur) ilçesinde başladı. Lise öğrenimini 1998'de tamamladıktan sonra İstanbul'a yerleşti. 

Düşünce ve fikir anlayışıyla şiirelerinde geleneksel yaşam standartların üzerinde evrensel bir dil motife etti.

Ozan Deniz'in şiirleri, bazen bir bebenin ninnisi, bazen hasreti sineye çekmiş bir annenin feryadı ve bazen de zülme karşı direnen yiğitlerin akıl almaz hikayesidir. Hayatın bütün karelerini çarpıklıklarıyla ele alan şair, yaşam ve ölüm arasındaki çizgiyi ince ayrıntılarla anlatmaktadır.

yorum | | Devamı...

Mantık, insana neyi öngürüyorsa, orada yaşam için bir amaç vardır. Ozan Deniz Sarıtop

9 Nisan 2015 Perşembe

Mantık, insana neyi öngürüyorsa, orada  yaşam için bir amaç vardır. Ozan Deniz Sarıtop

yorum | | Devamı...

Acının yontulduğu insan yüreği, meğerse taştan daha dayanıklıymış. İnsanın çaresizliği, ümitsizlikten. Ozan Deniz Sarıtop

6 Nisan 2015 Pazartesi

Acının yontulduğu insan yüreği,
meğerse taştan daha dayanıklıymış.
İnsanın çaresizliği, ümitsizlikten.

Ozan Deniz Sarıtop

yorum | | Devamı...

Son Sığınak - Breyten Breytenbach

Son Sığınak

                                                  "C" için

1
önce en yakınların delikler açtı gövdende
sonra o her odanın her köşesinde bekleyen
gecenin hinoğluhin örümceği
yumuldu doğan, günün bu kızıl kapılarına
ve o parlak ipliğin bıraktığı iz tıkadı damarlarını
kan her zaman yerde birikir ve yerde
serili yatar kırık gövde, rezil,
ırzına geçilmiş, bir ahırın yemliğinde,
dudaklar sırıtır -son kez   "elveda" demek istemişler midir?
parçalanmış bir kapıdır dişler,
yıkık bir duvar,
gözler açıktır ama yoktur görecekleri bir şey
insansız bir beldenin küçük nöbetçi kulübeleri
iki arı balın üstünde ve taş kesmiş ışık
uzaklarda bir yerde dallardaki kuşlarda soluk titrer
ve çürümenin kösnül kokusuyla
şimdiden mumyalanmıştır gövde-
göz kamaştırıcı bir ağ olursun kemikten...
gel de salyalarınla tıka bu delikleri
hava geçirmez olsun gövde
ve ince bir bezle bağla ki gözlerimizi
hiç görmeyelim bir kahramanın nasıl öldüğünü
ve cesedinin gizlerine nasıl baktıklarını ölümlülerin



2
yalnızların ülkesine yapılan yolculuk
sınırsız bir ülkede kalacak han olmayan bir yolculuktur
kıyısız bir deniz boyunca
aşktan başka fenerleri olmayan

körlerin ülkesinde hiçbir renge inanılmaz
her ses tanıktır
dilsizlerin gümüş diline
aşktan başka karanlığı olmayan

deniz fenerleri yalnızca aşk
gırtlaktan gelen notaların
denizine karşı bir engel
köpüklerin makinalı bir tüfek gibi
iletisini sağırların kulaklarına
dilsizlerin şifresiyle kekeleyip
fısıldarken açıkladığı
ve bunu körler için
yalnızca aşkın mürekkebiyle yazabilen

çünkü makinalı tüfek gizini
bütün gizleri açıklamak için söyler
çünkü makinalı tüfek yolunu açar
ve ayaklarını yıkar
ve önüne şarapla ekmeği koyar
sen de ölümün gövdesi yerine
yalnızca aşkla dönersin evine

Breyten Breytenbach

yorum | | Devamı...

Kaçak - Boris Vian

Kaçak

-Cezayir Kurtuluş Savaşı'nda ölenleri anarak-

Efendi misiniz, kodaman mısınız ne,
bir mektup yazıyorum size,
bilmem vaktiniz var mı
okumaya bu mektubu.

Az önce verdiler elime
askerlik kâğıtlarımı,
savaşa çağırıyorlar beni,
diyorlar yola çık en geç çarşamba akşamı.

Efendi misiniz, kodaman mısınız ne,
dövüşmeye hiç istek yok içimde,
insancıkları öldürmeye gelmedim ben,
gelmedim ben bu yeryüzüne.

Sizi kandırmak değil niyetim,
ama söylemeden de edemem,
savaş ahmakların işi,
hem insanlar ondan hanidir bıktı.

Doğduğum günden bu yana
ölen çok babalar gördüm,
gidip dönmeyen kardeşler gördüm,
çocuklar gördüm iki gözü iki çeşme.

Ya analar ne çekti, ya analar,
bir yanda işi tıkırında bir avuç insan
bolluk içinde rahat yaşar,
bir yanda ölüm, çamur, kan.

İnsanlar tıkılmış dört duvar içine,
çalınmış neleri var neleri yok,
karıları, eski güzel günleri bütün.

Gün doğar doğmaz yarın
kapatacağım şırak diye kapımı
ölmüş yılların suratına,
alıp başımı yollara düşeceğim.


Aşacağım karaları, denizleri,
ne Avrupa'sı kalacak, ne Amerika'sı, ne Asya'sı,
dilene dilene hayatımı
şunu diyeceğim insanlara:

Üstünüzden atın yoksulluğu,
durmayın bakın yaşamaya,
hepimiz kardeşiz, kardeşiz, kardeş,
ey insanlar, ey insanlar, ey.

İllâki kan dökmek mi gerek,
gidin dökün kendi kanınızı,
size söylüyorum bunu da,
efendi misiniz, kodaman mısınız ne.

Adam korsunuz arkama belki de,
unutmayın jandarmalara demeye:
üzerimde ne bıçak var,  ne tabanca
korkmadan ateş etsinler bana,
korkmadan ateş etsinler bana.

Boris Vian

yorum | | Devamı...

Fırtınadan Sonra - Boris Pasternak

Fırtınadan Sonra

Hava, gelip geçen fırtınayla dolu.
Canlandı her şey, ve bir cennet ferahlığında solmakta
Leylak, bir tazelik akımını çekmede içine
Her yana dağılmış mor salkımlarıyla

Hava değişimi diriltti her şeyi,
Doldurmada çatı oluklarını yağmur;
Fakat gitgide aydınlığa doğru değişmede gök
Kara bulutların ötesi masmavi

Sanatçının eli daha bir güvenle
Arındırmada her şeyi tozundan, kirinden;
Yaşam, gerçeklik ve olup bitenler
Yepyeni çıkmada onun atölyesinden

Yaşanmış yarım yüzyılın anıları
Gelip geçen fırtınayla tersine dönmede şimdi,
Yüzyılımız çıktı vesayetinden onun
Geleceğe yol açmanın zamanı geldi

Yeni yaşamın yolunu arındıracak olan
Artık sarsıntılar ve dönüşümler değildir;
Bir şeylerle alevlenmiş ruhun
İçtenliği, fırtınaları ve cömertliğidir...

Boris Pasternak

yorum | | Devamı...

Annemin Karnında - Blaise Cendrars

Annemin Karnında

İlk evimdi
Yusyuvarlak
Acaba nasıldım diye
Sık sık sorarım kendime

Ayaklarım kalbinin üzerinde annecik
Dizlerim tam karaciğerine karşı
Ellerim kanala sıkışmış
Karnına doğru

Sırtım sarmal durumda eğri
Kulaklar dolu gözler boş
Kaskatı kıvrılmış
Başım ise neredeyse vücudundan dışarıda

Kafatasım deliğinde
Sağlığından
Kanının sıcağından
Babamın sıkıştırmalarından
Haz duyuyorum

Zaman zaman tuhaf bir ateş
Karanlık dünyamı aydınlatıyor
Kafatasıma inen bir şok beni rahatlatıyordu
Ve atılıveriyordum kalbine doğru

Dölyatağının iri kası
Beni sıkıştırıyordu o an
Ve kanınla suluyordun beni

Alnım hâlâ yumru yumru
Babamın dürtmelerinden
İzin vermek niye bunu yapmaya
Neredeyse boğazlanmaya

Ağzımı açabilseydim eğer
Seni ısırırdım
Konuşabilseydim biraz
Şöyle derdim:

Kahretsin, yaşamak istemiyorum!


Blaise  Cendrars

yorum | | Devamı...

Acının yontulduğu insan yüreği, meğerse taştan daha dayanıklıymış. İnsanın çaresizliği, ümitsizlikten. Ozan Deniz Sarıtop

25 Mart 2015 Çarşamba

Acının yontulduğu insan yüreği,
meğerse taştan daha dayanıklıymış.
İnsanın çaresizliği, ümitsizlikten.

Ozan Deniz Sarıtop

yorum | | Devamı...